Onvoorwaardelijke liefde..., wat is dat eigenlijk? En hoe doe ik dat...?
De laatste tijd komt het veel in mijn aandacht; onvoorwaardelijke liefde is belangrijk en dan te beginnen bij jezelf! Misschien zelfs wel een hele belangrijke sleutel.
Ik word beademd...!!
Tijdens een heerlijke Yin les op zondagochtend van Laura, kwam er een gevoel voorbij:
"Huh?! Het voelt alsof ik wórd beademd, Adem in mij is, niet van mij, ik ín Adem ben!"
En ik gaf me eraan over...
Het is een gedachte die ik wel vaker heb gehad, maar nu voelde ik het ook. Daardoor landde het meer.
Waaauw, dacht ik, ik mag dus Adem ontvangen. Ik had me adem altijd toegeëigend, als van mij, ik adem, mijn adem, als werkwoord. Nu voelde dat ineens niet zo. Ik werd beLevendigd, door Adem, als zijnde Levensenergie, als zijnde Energie, als zijnde Leven!!
It múst be Love...
Wanneer Adem stopt, (ik ben het uit respect met een hoofdletter gaan schrijven ;) stopt ook Leven in mij, stopt mijn lichaam ermee en trekt datgene wat mij belevendigd zich terug.
Datgene wat mij belevendigd, datgene wat maakt dat ik leef, zorgt voor elke cel in mijn lichaam, werkelijk iedere cel! Dan mag je, denk ik, gerust stellen dat dit Intelligent is (opnieuw, met hoofdletter, respect voor deze Intelligentie!)
En ook nog eens onvoorwaardelijk, want het maakt niet uit wat ik doe. Of ik een goed mens ben, of heel gemeen, deze Intelligentie is onvoorwaardelijk, ja toch? Het zegt niet: "Jij doet het niet goed, ik trek me terug." Nee, dat doet het niet.., it múst be Love......
Microkosmos - macrokosmos
Het enige wat ik hoef te doen is ontvangen. Als je het al iets is wat je überhaupt kan doen. Deze Adem, deze Energie, dit Leven, deze Intelligentie, dit Licht. Allemaal niets anders dan onvoorwaardelijke Liefde.
Uit deze Liefde is alles gemaakt.
En het is niet van mij, maar het stroomt wel in mij en door mij heen!
In mij is het individueel geworden, een individueel deel van het geheel, wat we in mijn geval Bloem noemen. Dit individuele deel kan heel goed deze Adem, Energie, Leven, Liefde ontvangen en doet dat ook anders zou ik niet levend zijn. Dit deel van individualiteit , zou je jeZELF kunnen noemen.
Het is er ál
Dan ontwikkelen we in ons leven (blijkbaar) ook nog een ander zelf.
Dit deel is, zoals we dat noemen, 'man-made'. Dit zelf kan deze Liefde etc. echter vaak een stuk moeilijker ontvangen, omdat dit deel van ons geprogrammeerd is. Door onze opvoeding, onze culturele achtergrond, onze sexe, de dingen die we meemaken, enz, enz. Door ons leven, eigenlijk ;)
Dit zelf vindt er van alles van; ik ben dat niet waard, ik ben niet goed genoeg, zóveel Liefde kan niet voor mij bedoeld zijn, kan ik niet aan. Vul de lijst zelf maar aan.
En dit mag ik natuurlijk denken, maar éigenlijk is het niet echt relevant..., omdat Leven er ál is, deze Intelligentie er ál is, deze Liefde er ál is! En... ook ál door jou heen stroomt, in jou stroomt, jou beLevendigd!! ♡
Niet alleen door jouw lichaam, maar door je hele organisme (=lichaam, bewustzijn en je veld om je heen) En daarnaast ook door ieder ander organisme, plant, mineraal, dier, planeet, door de hele Kosmos. Hierin zijn we dus allemaal hetZELFde, allemaal één ♡
Aandacht als keuze
Dus je ontvangt feitelijk al Liefde/Leven, dat kan je niet eens tegengaan.
Wat je wel kan, is je aandacht richten. En daarin heb je een keuze; richt ik mijn aandacht op de gedachtes dat ik het niet waard ben of blijf ik met mijn aandacht gericht op de voelbare stroom van Leven (=Liefde) in mij?
Richt ik mijn aandacht op mezelf of op meZELF?
Het eerste zelf is bezig met de buitenwereld, van spullen, meningen, leuk gevonden worden, etc., en haalt zijn 'liefde' daar. Dit deel van jou, wat we ook wel ego noemen, is ook afhankelijk van deze buitenwereld om liefde van te krijgen. En daar doen we veel voor.
We doen dingen, soms heel veel dingen, omdat we dan liefde krijgen, onszelf goed genoeg kunnen voelen. En, zeg eens eerlijk..., is het eigenlijk ooit genoeg? Of doet zich dan weer het volgende voor waar we onze aandacht op richten? In de buitenwereld is er altijd wel iets waar we ons op kunnen richten, wat onze aandacht trekt, wat ons afleidt. Dit kan ook dat paar leuke schoenen zijn die je voorbij zag komen op internet. Hiermee geven we heel veel van onze energie weg.
Deze ik is meer een verdichting, een ver-ikking. En is zo verkleefd met het ikken, met het doen van ik, dat het vergeet dat het een keuze heeft. Dat het kan kiezen waar aandacht mag rusten.
Deze ik heeft grote moeite om van zichzelf te houden...
Het tweede ZELF is in staat tot onvoorwaardelijke Liefde te Zijn, sterker nog, dat is het al ;)
ZELFLiefde is niet afhankelijk van welke situatie dan ook.
Dat ZELF ís Liefde, de individuele Manifestatie van Leven welke Liefde is!
Deze IK houd altijd van zichZELF, kan zelfs niets anders dan dat doen. Niets anders dan dat Zijn.
Onderscheidingsvermogen
Hoe meer je je bewust wordt dat je kan kiezen,
hoe meer je je aandacht richt op en kan laten rusten in ZELF, in Leven, in Adem, in Liefde,
als ZELF, als Leven, als Adem, als Liefde.
Hoe meer je je bewust wordt van het verschil tussen jezelf en jeZELF,
hoe meer je ziet wat echt is en wat niet.
Dan groeit je onderscheidingsvermogen en wordt het steeds makkelijker om te kiezen, totdat...
je merkt dat je niet meer hóeft te kiezen en je er blijkbaar voor gekozen hebt om niet meer weg te gaan, maar om te blijven.
Welkom thuis, welkom bij jeZELF
♡
Liefs, Bloem
